– artysta, malarz i teoretyk sztuki, badacz technologii mediów, kurator i działacz artystyczny.
W swojej twórczości koncentruje się na pograniczu widzialnego i materialnego, analogowego i cyfrowego, intencjonalnego i algorytmicznego/sztucznego, badając rzeczywistość za pomocą mediów sztuki.
W ostatnich latach odnosi się przede wszystkim do trzech kategorii związanych z cyfrowością doświadczaną przez człowieka w życiu codziennym, które istotnie je kształtują – substancjalności informacji, znaczenia ekranów i technik obrazowych oraz pozyskiwania i przetwarzania wizualnego danych.
Cyfrowe struktury i estetykę ich formatów zgłębia od czasu realizacji projektu artystyczno-naukowego „Grid System” (2010-2015). Podróżując do wnętrza „wirtualnego” w poszukiwaniu tego, co w nim „realne” i namacalne, rozważając piksele i matryce cyfrowe, które je programują i wyświetlają, bada sztuczny świat cyfrowych obrazów, jednocześnie wracając do pytań o obrazy w ogóle, o ich zdolność do ujmowania rzeczywistości, jej naśladowania i wchodzenia z nią w dialog.
Akademia.edu – przejdź na stronę
W latach 2015–2017 w ramach projektu „Digital Code” podjął jeden z najważniejszych problemów w obszarze cyberkultury i sztuki związany z ontologią obrazu cyfrowego, a dotyczący rozumienia stanu skupienia informacji, jej nośników i procesów, które decydują o ich kształtach. Matematyczna natura kodu cyfrowego – układ cyfr w jego mniej czy bardziej skomplikowanych formalnie zapisach – stanowi obiekt jego badań nad skalą ich kulturowej obecności i doświadczalności, pod warstwami interfejsów wizualnych i tekstowych.
cejsh.icm.edu.pl – przejdź na stronę
W tym kierunku poszedł dalej w projekcie „Digital Born” w latach 2018-2020 estetyzując i poddając krytycznej refleksji obrazy uzyskiwane w wyniku technik wizualizacji informacji medycznych. Nie pozbawiając tych obrazów ich poznawczych wartości wchodzi w dialog z ich medialnym i komunikacyjnym obliczem. Gra z medialnymi przedstawieniami fragmentów ciał pacjentów manipulując kolorem, kontrastem, kadrowaniem, rozdzielczością, widmem, przez co zwraca odbiorcom uwagę na medialne szumy, które pośredniczą w dostępie do cyfrowych zasobów, a także zastanawia się nad samym zjawiskiem pośrednictwa i komunikacji technologicznej.
https://www.youtube.com/channel/UCDO7Cc45o3c-2Z8BkvTnrDw
W latach 2020–2023 realizował projekt „Hyperlink” we współpracy z filozofką i artystką – Aleksandry Łukaszewicz. Jego efektem były dwie wystawy, indywidualna w Muzeum Narodowym w Szczecinie oraz zbiorowa, zrealizowana w formie wirtualnej. Wystawy skupiały się na ukazaniu kondycji świata i człowieka w dobie obrazów generowanych za pomocą technologii cyfrowych i biotechnologii. Ich celem było zwrócenie uwagi na obraz oparty nie tyle na czystej wizualności, ile na interaktywności, immersyjności i responsywności, a także na człowieku, który może przejawiać się oraz działać zarówno w świecie fizycznym, jak i w świecie cyfrowym, gdzie przyjmuje różne formy cyfrowego ucieleśnienia.
https://muzeum.szczecin.pl/wystawy/czasowe/1147-wystawa-zbiorowa-w-wirtualnej-galerii-hiperlink-nowy-obraz-swiata-i-czlowieka.html
https://playcanv.as/p/30ckJX6f/
Od 2022 r. zaangażowany we współtworzenie projektu Sztuka Numeryczna, ostatnio prezentując swoje prace na wystawie „Sztuka Numeryczna. Fraktalność Wszechświata” w Oratorio Santa Croce al Tiempo we Florencji (czerwiec 2024) w formie fizycznej „Coding Nature II” i w formie wirtualnej zrealizowanej razem z Radosławem Nagayem w przestrzeni galerii wirtualnej KONKRET AR.T:
https://www.spatial.io/s/muszla-6666d9c066750b33d4332537?share=674859968125793220
Zrealizowane dotychczas przez Zbigniewa Romańczuka projekty podejmują problematykę kulturowych i technologicznych uwarunkowań cyfrowej ikonosfery, możliwych scenariuszy rozwoju kultury wizualnej, zbieżności doświadczeń twórczych, sytuujących się na styku kultury, sztuki i technologii. Artysta realizuje prace wykorzystując szeroki zakres tradycyjnych i współczesnych mediów w tym malarstwa, rozszerzonych mediów cyfrowych AR i VR, druku 3D. Poprzez interdyscyplinarną praktykę artystyczną bada sposoby generowania wizualnych i ikonicznych sensów obrazów, łącząc analogowe i cyfrowe procesy twórcze. Hybrydowe obrazy, obiekty, przedmioty i elementy, które są reaktywne i sensorycznie zautomatyzowane to nowe środowisko dla przekazów i opowieści, wobec którego zachowawcze, jak może się wydawać na pierwszy rzut oka, unikanie nadmiaru cyfrowego staje się bezpieczną drogą do budowania wypowiedzi holistycznych, poszukujących jednolitości z rozklejonym świecie materii, informacji, reprezentacji, obrazów.
W swoim dorobku twórczym Zbigniew Romańczuk ma liczne publikacje naukowe i teksty w opracowaniach zbiorowych m. in.
Zbigniew Romańczuk, Osobliwość obrazu – technologie cyfrowe i ich implikacje w sposobie generowania nowych zjawisk wizualnych, w: Widzialność, wizualność obrazu cyfrowego, red. Aleksandra Łukaszewicz-Alcaraz, Wydawnictwo Naukowe Wydziału Malarstwa i Nowych Mediów Akademii Sztuki w Szczecinie, Szczecin 2016, s. 148–162, ISBN 978-83-946234-2-5.
https://www.academia.edu/40928195/Widzialno%C5%9B%C4%87_wizualno%C5%9B%C4%87_obrazu_cyfrowego_Pomi%C4%99dzy_fenomenologi%C4%85_a_kultur%C4%85_wizualn%C4%85_red_A_%C5%81ukaszewicz_Alcaraz_2016
Przemysław Rotengruber, Widzialność niewidzialnego – nowe technologie obrazowania w praktyce artystycznej Zbigniewa Romańczuka, red. Zbigniew Romańczuk, Akademia Sztuki w Szczecinie, Szczecin 2018, ISBN 978-83-951340-4-3.
https://www.academia.edu/40884637/Widzialno%C5%9B%C4%87_niewidzialnego_nowe_technologie_obrazowania_w_praktyce_artystycznej_Zbigniewa_Roma%C5%84czuka_2018
Zbigniew Romańczuk jest członkiem Polskiego Towarzystwa Estetycznego i Międzynarodowego Stowarzyszenia Discursive Geometry Art. Association (DGAA) zajmującego się badaniem zjawisk artystycznych, kulturowych oraz społecznych.
